Każdy ubezpieczony w razie wypadku ma prawo do zasiłku chorobowego. Wiadomo, że nie jest on stały. Właśnie po to istnieje świadczenie rehabilitacyjne. Jeśli ubezpieczony po ustaniu zasiłku chorobowego nadal jest niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokuje powrót do pracy, wtedy jest możliwość zgłoszenia się po świadczenie rehabilitacyjne.
Świadczenie te przysługuje przez okres niezdolności do pracy, ale jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy. O przyznaniu decyduje lekarz orzecznik ZUS. Jeśli nie zgadzamy się z orzeczeniem lekarza mamy prawo do wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS. Jeśli nie dojdzie do sprzeciwu, stanowi to podstawę do wydania decyzji o świadczeniu.
Wysokość świadczenia wynosi 90% zasiłku chorobowego za okres pierwszych 3 miesięcy, a 75 % za pozostały okres. Inaczej wygląda sprawa, gdy okres świadczenia przypada w okresie ciąży, wtedy wysokość świadczenia wzrasta do 100%.
Pracownikom korzystającym z świadczenia rehabilitacyjnego przysługuje prawo powrotu na podstawie przepisów Kodeksu Pracy. Pracownik musi zgłosić chęć powrotu niezwłocznie po zakończeniu świadczenia ( nawet jeśli dochodzi do tego, po upływie 6 miesięcy od rozwiązania umowy).
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje kilku grupom, a są to osoby uprawnione do:
- emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy,
- zasiłku dla bezrobotnych,
- zasiłku przedemerytalnego,
- świadczenia przedemerytalnego,
- nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego,
- urlopu dla poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów.